Kerwespruch 2021

Woann ich des hier alles so seh,
doann koann ich nur soache, woas is des so schee
loang genuch hom mer gewart,
unn heit find endlich wirrer woas sta6.

Drum soach ich: Gude wie, ehr liewe Leit,
s´endlich wirrer Kerwezeit.
Ehr glaabt mers net, wos soin ich so froh,
vor allem, dass so viel Leit soin do.

Fer all, die mich noch net so gut kenne,
weil se halt net immer in die Sporthall renne,
Ich bin de Kerwevadder, unn zwar oaner der kanns,
speel Handball in de Erst – Name: Manuel Janz

Letzt Joahr war die Kerb net goanz so foi,
jeder war dehoam, stellt sich halt do oaner noi.
Awwer so wie es an Kerb soi muss,
kumme mer heit, schun meh in de Genuss.

Mer stehn hier zamme oam neie Platz,
Unn unsern Watz, speelt sich am Spatz.
Des is der scheene Kerl, mit de Hoarn so weich.
Awwer ich hoab noch e Bi6e, unn zwar oan eisch.

Die Pandemie is noch net goanz rum,
also ehr Leit seid net so dumm,
Haalt bissje Abstand, so n Meder fuffzisch`
Doann werd de Doach, aa rischdisch lusSsch.

Doch jetzt is genuch vun dem Corona Kram,
Ich tu des Thema jetzt allen ersparn.
Liewer schwätz ich driwwer, woas los is im Ort,
drum horscht gut zu unn rennt net fort.

Doch die Theme die ich hoab, soin weiterhin bleed,
woann mer sieht wos driwwe in Kabul geht.
Unn Flutkatastrophe goanz bei uns in de Näh,
do werd mers goanz oannerst, woann ich die Bilder seh.

Unn es Schlimmste vun allem, es lässt mer koa Ruh
Unsern geliebte Schlauch macht jetz baal zu.
Generell e groß Thema, hier im Ort,
Unser goanze Kneipe, die soin baal fort.

Do misse mer, degeije steiern
unn ö[er in die Beize eiern.
Doann woann mer sich do, veel Bier noischa\,
doann hil[ des am End, de Kneipelandscha[.

Ehr merkts, die schläschde Noachrichte gehn uns net aus,
wie bei de Feierwehr mit dem oalde Gerätehaus.
Deshalb soin die Bosse und Geschischde jetzt dro.
unn mit unserne Feierwehr, fong ich do oo.

Doch vorher, ehr merkt schun wie ich hier krakeel,
brauch ich mol en Woi, fer moi trocke Kehl.
Doch es brennt net nur die Kehl, sondern aa moin Arsch
unn die Musigg speelt fer uns, de Kerwemarsch.

Lied: Kerwemarsch (Mer Biddelberner Kerweborsch)

***

Hinne an unserne Sporthall, es is net weit
Do wohne näwe dro, so e paar Leit.
Unn es war en scheene, Frühlingsdoag
mit Allem, woas mer halt so moag.

Do steht mer im Gaade unn scha\ bissje woas,
Robbt Uukraut unn macht die Blumme nass.
Nix koann oam de Doach verderwe,
es soi denn, es det Oaner sterwe.

Unn wie e Fraa im Gaade steht,
do sieht se woas, woas gar net geht.
So en Kerl, so um die verzisch Joahr,
fährt mit soim große Audo vor.

Unn stellt sich, die Fraa hoats glei erkoannt,
direkt an die Sporthall press oan die Woand.
Guggt sich die Laader do genau oo.
Die führt uffs Vordach, vun de Sporthall do.

Wos doann bassiert, ehr glaabt es kaum,
unser Fraa denkt sich, des is wohl n Traum.
Woas sie doann beobacht dort,
Kennt se nur, vum Sunndachs-Tatort.

Unsern Kerl der geht oan soi Audo unn zack,
zieht ausm Kofferaum en große Sack.
Unn in dem Sack, des sieht se glei,
do is en Mensche-Körper droi.

Owwe ausm Sack, gugge die Hoarn noch raus,
ehr Leit, des war en riese Graus.
De Kerl schmeißt sich de Sack, doann iwwer de Rigge,
Unser Fraa werd schun panisch, unn droht zu ersSgge.

Vor de Laader, soacht de Kerl noch:
„Uff“ Unn schleppt die Leiche, die Laader nuff.
Äwe loangts, do muss woas bassiern
Do muss mer jetzt mol alarmiern.

Doch ausser de Fraa, hoann des noch oannern geseije,
unn de Notruf war, schun loang gescheije.
Die kame doann schnell, unn mit wos ferm Speed,
Bei em Mordfall, soin die Poliziste net mied.

Der Kerl wusst gar net wie em geschieht,
als er die Poliziste, vor sich sieht.
„Hände hoch, mer wisse Bescheid,
Dass do owwe en Doode leit.“

Jetzt froacht ehr eisch all, wie ging des wohl aus?
Guggt der Kerl baal im Knast, dorsch die Gi6er naus?
Bekomme unser Noachbern, noch die Aache zu?
Orrer misse se umzieje, vielleicht nach Peru?

Ich klärs jetzt uff, ich hoabs vorhin schun gesacht,
Dass mer in de erst Story, iwwer die Feierwehr lacht.
Woas die demit zu schicke hoawwe, denkt ihr jetzt,
die hoawwe sich schee, in die Scheiße gesetzt.

De Kerl hoatt nämlich, unn des hat koaner gerafft,
Nur en Dummy fer die Üwung, uffs Dach geschafft.
Die Leitstell hoat des net geblickt.
Drum is e Spezialeinheit, oogeriggt.

Unser Feierwehr ,die ho6s schun schwer.
Koa Open Air, die Staatskass leer.
Es Gerätehaus is schun marode,
unn jetzt transporSern se, aa noch Doode.

***

Es is schun e paar mol do bassiert,
dass sich en Promi in unser Örtsche verirrt.
Ob Leit wie de Wendler, der bei de Rode war
Orrer de Hambüchen, de Turn-Subberstar.

De neiste Promi, den mer hier immer mol sieht,
den kennt mer, weil er gut Hoandball spielt.
En Kreisläufer vun unserne Nationalmoannschaft,
hoat sich e biddelberner Mädsche, oogeschafft.

Unn will mer alles rischdisch mache,
muss mer aa uff Geburtsdoach unn so Sache.
So warer im Ort unn hoat mitgefeiert,
getrunge, gelacht unn rumgeeiert.

Do hoatt merm gesoat, du kennst dich jo aus,
holl mol de Kuche, ausm Kiehlschroank raus.
Ihrn Kerl mit soine oans-fünfundneunzisch,
macht des glei, er is jo freundlich.

Geht in die Kich, unn grei[ noch dem Kuche,
den will er doann, aa glei versuche.
Doch hoat de Kerl, halt e mords Kraft,
unn hat de Kuche, bissje fest ogefasst.

Er konnt net so schnell gugge - de Kuche fällt aus de Form,
die Sauerei uffm Borrom, die war enorm.
Er selwer seegt: „Die Form war geeelt!“
Ich glaab dem hoat, es Harz gefehlt.

Drum singe mer, des basst so schee
Es Handball-Lied vum TVB.

Lied: Schiefe Absätz

***

Es gibt so en Trupp, hier ausm Örtsche,
die bagge oft Kuche unn aa mol Törtsche.
Doch desweije, kennt mer se net nur,
denn sie mache aa Sport unn Fahrradtour.

Die Redd die is, ehr wissts genau,
vun de GymnasSkfraue, vum TV.
Die hoann weije Corona long nix meh gemacht,
unn sich im Summer, doann emol gedacht,

Woas wär des so schee, mol wirrer raus ausm Ort,
unn mache mit de goanze, Truppe fort.
Mim Rädsche oa mol quer durchs Ried,
Woas woarn am End die Boa so mied.

Hilde, gugg mo do, oan dene Wiese,
do is de GeneraSonepark, vun Griesem.
Do koann mer oam Sportplatz wunnerbar esse,
Schwätzje haale unn die Zeit vergesse.

Uff Oamol seegt oa, horscht emol zu,
Ich hoab en Troppe oabbekumme, uff moin Schuh.
Glei fängts besSmmt, zu reijene oo,
loang bleiwe mer, netmeh do.

E Fraa, e Wort, uff die Rädscher geschwunge,
do isses aa schun, runner kumme.
All werrn se nass, vor allem es Hemd,
schnell zurigg in die Wertscha[ gerennt.

Kaum oogekumme, wie solls oannerst soi,
stellt de Petrus, de Reije wirrer oi.
Jetzt is wirrer trocke, jetzt fahrn mer geschwind,
bevor de nächste, Schauer kimmt.

Do stimmt woas net, in dere Geijend,
kaum warn se oan de Rädscher, hotts wirrer gereijend.
Dess koann doch net soi, woas is doann do los,
Jetzt iss net nur es Hemd noass, sonnern aa die Hos.

Sie gugge sich um, unn kennes net glaawe,
unn scanne de Himmel mit ihrne Aache.
Do is koa Wölksche, woas werd doann soi,
des doch hier koa Zauberei.

Bisses gemerkt hoatte, verginge baal Doache
weil de Sportplatz hoatt, e Beregnungsoolache.
Hätt mer sich aa denke misse,
ohne Wolke, koanns halt net pisse.

***

Woas do so abgeht, hier in de Näh,
des glaabt mer net, des is net schee.
Geschosse werd unn Leit dun sterwe,
unn des alles medde in Gere.

Doch Crime-City im Kreis, seit e paar Johrn,
Ob ehr wollt orrer net, des is Biddelborn,
Wieso des so is, erzähl ich eisch jetz,
des werd e hart Nummer, guggt dass ehr eisch setzt.

Des iss e Story, die is exklusiv,
die sollt vertuscht werrn, doass koaner wos liest.
Doann bei uns in de Näh, in de Noochmiddoagsstunne,
do hot e schwer Verbreche, stattgefunne.

En Spaziergänger hier ausm Ort,
der macht zum Spaziern, garnet weit fort.
Doch nur uff de Gass laafe, des muss net soi,
drum geht er in de Wald enoi.

Zugeschnürt die Wander-Schuh,
ab in die Wald, denn do hoaste doi Ruh.
Er leeft immer gern, abseits der Wege,
do kimmt em koaner, ins Gehege.

Pletzlisch bleibt er wie oogeworzelt steh,
mer werd glei schläschd, vun dem woas isch seh.
Do uffm Borrom, woas is doann do los,
do is e Blutlaach die iss riesisch groß.

Do steht er jetzt, woas soller doann tun,
unn de Schock werd greeßer, denn woas sieht er nun?
Denn vun dem riesische Blutfleck,
do führt aa noch, e Blutspur weg.

Jetzt loangts er rennt zurigg uff de Weg,
Wählt oans-oans-null, er waas jo wies geht.
Er meld die Sach unn hat net loang gewaart,
do stehn die Männer in blau, aa glei parat.

Dere Blutspur soinse doann glei nooch,
die Knarre im Ooschlach, des is gar koa Frooch.
Es dauert net loang, do seije se oaner,
wie der im Gebisch hoggt, als sieht en koaner.

Sie hoann en gestellt, unn ich koann eisch soache,
es war werklisch en Tode, zu beklaache,
De Täter wurd uff frischer Tat ertappt,
wie er sich iwwer de Doode hergemacht.

Des war zwar koaner den mer so kennt,
awwer es Reh issm Jäger halt, vor die Flint gerennt.
Drum mussts halt sterwe, es is schun verrigt,
Immerhin hot mer legger, Gulasch gekriggt.

Noch dere Aktion, hott mer rischdisch Lust,
drum kimmt jetzt aa wos kumme muss.
E Lied, wo e Rehlein wurd abgeknallt,
Drum singt all mit, Im grünen Wald.

Lied: Im grünen Wald

***

In unserne Tornhall do isses so schee,
doch um des zu merke, muss mer droi aa woas seh.
Weil woann die Hälft, vun de Loampe net brennt,
soin die Jazzmädscher schnell mol, geijenanner gerennt.

Wer kümmert sich fer ohne Taler?
Ei sicher doch, die Montagsmaler.
Des is e Team so sagenhaft,
Weils stunneloang für uns all schafft.

Jeder koann woas, koaner koann nix,
Also nix wie ab, in die Hubsteigerbix.
Woas e Gligg steht des Ding noch do
Unn an de Steckdos hängts aa noch dro.

Oaner hibbt in de Korb unn legt aa glei los,
Im Vergleich zu rer Laader is des Ding famos.
„Kamerad, mer mache in die Kron uf oans“,
„Garkoa Problem, des pack ich alloans.“

Er brummt dorsch die Hall unn wechselt jed Loamp,
bis soi Bühnsche, uff oamol do stoand.
Net nuff net nunner, net vor net zurigg
Iwwerhaupt garnet, netmol e Stigg.

Warum des so war, es is net geloue
Er hoat sich selwer de Stecker gezoue.
Jetz hängt er do, uff vier Meter zwanzisch
Unn in de Kron do werd, soi Pils schun ranzisch.

Er konnt devoo ausgeh, er werd net schnell gefunne,
sieht er doch soi Handy, es leit glei do unne.
So hoat er doann e Stunn gesesse,
Dehoam uffm Herd verbrennt soi esse.

Doch soi Kumpels, die warn uff Zack
Unn dachte sich: „Woas soll der Kack?“
„Schnell mol hinner, gugge wo der bleibt
unn was der stunneloang do treibt.“

So hoannsen wirrer oogeschlosse
unn vun de Deck erunner geloasse.
Er war so froh, oans misster wisse,
Er musst schun goanz schee, dringend pisse.

Drum merkt eich oans, woann ehr fahrt mit Strom:
denkt oan eier Telefon.
Weil woann Batterie orrer Kaawel soin leer,
werds elektrisch rischdisch schwer.

Fer unser Montagsmaler unn all dies heern wollde,
speelt die Mussigg jetz: Iwwer de Wolke

Lied: Über den Wolken

**

Woann mer mit rer Maschin veel schafft,
Brauch de Modor aa mol Saft.
Unn weil de Chef im Urlaab is,
Hoat de Hiwi selwer toanke gemisst.

Er brummt mim Roadloader iwwer die Brick,
E mords Audoschloang, zwaahunnert Meder zurick.
Mim letzte Troppe oan die Zappsäul gerollt,
Doch woas hoat jetz, do noi gesollt?

Korz iwwerlegt, es koann nur Diesel soi,
doch wo soll der edle, Troppe noi?
Fünf mo rundrum unn nix gefunne
„Ei glaabstes doann, soin ich en Dumme?“

„Ah gugg, do is en kloane Stutze,
Ich det mer besser die Brill mol butze.“
Uffgeschraubt unn oans, zwo, drei
De Dieselrüssel basst net noi.

An de Lkw-Säul stehter - er is jo net bleed,
weil des deutlich, schneller geht.
So dut er mit de Pistol, de Sprit noi-dekantiern,
er is jo gescheit, koann improvisiern.

Groad oogefange, fünf Sekunne debei,
War de Toankvorgang aa schun vorbei.
Woas soll der Kees, des koann net soi.
Gehn do nur zeje Lidder noi?

Groad egal, net loang gebabbelt,
Deckel druff unn nuffgekrabbelt.
De Modor spring oo, doch wie er die Schipp hebt,
hoat er soi Maleehr, doann live erlebt.

Erst loangsam nuff, dann runnergescheppert,
zum Glück hoatse niemand es Herrn zerdeppert.
Woas falsch war, dut er glei kapiern,
weil die Hydraulik, dut net funktioniern.

So hoat unsern Hiwi geistesentbroannt,
Diesel in de Öltank, vun de Hydraulik getoankt.
Unn weil des do net noi geheert,
de Roadloader jetz aa netmeh fährt.

Unsern kloane Grieskroam hoatt noch Gligg,
sie schiewe die Maschin groad bissje zurigg.
So steht des Ding doann aa goanz schnell,
bei soine Oalde, vorm Hotel.

Unn woann des Ding bis heit noch steht,
waas mer glei, dass als noch net geht.
Weil hältste de Rüssel, in de falsche Toank,
werd goanz schnell mol, de Modor kroank.

***

Unser Kersch im Ort is auße so schee,
doch derfste net, in de Kerschtorm geh.
Do droi siehts aus, du glaabst es net,
wie bei Hempels unnerm Bett.

Eule, Taube, Fledermaus,
baue sich e Vogelhaus.
Unn weil ses halt net besser wisse,
werd aa alles vollgeschisse.

E Firma fers Butze kost veel zu veel Geld,
die Kersch brauch e nei Dach, weils alde net hält.
Weil woann die Ziejel runnerkrache,
hoat unsern Parre nix zu lache.

Do dut nur schenne garnix nutze,
mer muss do nuff unn Glogge butze.
Zwaa Helfer warn aa glei gefunne,
is ja nur e Sach, vun oans, zwa stunne.

Mit Lappe, Oamer, Schipp unn Sauger,
Ging er los, der Sauber-Zauber.
Dasses in rer Stunn nix werd, merke se glei,
Jetz muss erstmol, e Laader bei.

Zack ausgezoue, oogestellt
Jetz awwer schnell, bevors glei schellt.
Sie warn net goanz fertisch, es war korz vorm Geleit,
do hoannse beschlosse: es loangt fer heit.

Die Laader oan de Seit drappiert
unn doann schnell runner, bevors Herrn vibriert.
Endlich unne, jetz waade uffs Läute,
mim Bier in de Hoand, letzt Aktion fer heute.

Es ging aa glei los, eigentlich wie immer,
doch doann wurd de Klang, schloachartisch schlimmer.
Dumpf unn blechern, heert sich’s oo
des war doch net, schun immer so.

„Im Lääwe net, ich glaab du spinnst,
Mach dass de uff, de Torm nuff kimmst.“
Während oaner sucht de rote Knopp,
Rennt de oanner nuff mim roode Kopp.

Woas owwe net stimmt, des war offensichtlich
Die Laader hängt im Geläut, des is net christlich.
Wo’s äwe noch, hat schee gebammelt,
Hoat sich die Laader, in die Glogg gerammelt.

Es ging nix meh vor unn aa nix zurigg,
Des Ding geht net naus, schun garnet am Stigg
Die Flex gehollt, die Laader verschnitte
Zum Glück hoam die Glogge net goanz so gelitte.

Drum lautet die Parole heut,
wickelt koa Laadern ins Geläut.

***

So ehr Leit, genuch verzehlt.
Fast zwaa Stunn die Kehl gequeelt.
Ich hoff ehr konnt aa bissje lache,
Iwwer die oane, orrer oannern Sache.

Hoabt ehr eisch gefunne, orrer hängt ehr mit droi,
loasst eich net lumbe, spendiert mol en Woi.
Weil läs isch do vor, vun eierne Mär,
Is des hier im Ort, werklisch e Ehr.

Wie ehr all wisst, es is nix in de Hall
Drum kummt uff de Sportplatz, ich zähl uff eisch all.
Miese Laune hoat heit koaner,
drum mache mer, mol rischdisch Oaner.

Bleibt mer gesund, isch wünsch eisch veel Spass,
Ob dehoam im Keller, orrer uff de Gass.
De letzte Gruß geht oan die Kapell,
speelt de Kerwemarsch, awwer net so schnell.

  • Aus der Feder von
    Jan Schneider & Max Kraus
  • Kerwevadder
    Manuel Janz
  • Beivädder
    Leon Behre, Mika Lewerenz
  • Kerwewatz
    Torben Grischke
  • Schmuddels
    n.a.
  • 10 Jahre Kerweborsch:
    Kilian Ortwein, Felix Voos
  • 11 Jahre Kerweborsch:
    Dirk Müller, Sebastian Ruff