Kerwespruch 2015

Basst uff Ihr Leut – jetzt haalt korz inne,
seid all mol leise unn horscht mir zu.
Dut Eich en Aacheblick besinne,
bei absoluter Ruh‘.

Merkt Ihr aach, wie es Eich kribbelt?
Des Gefühl vun groß‘ Glückseeligkeit,
wie es Herzje springt und wie es hibbelt
Goanz klar, denn mir henn Kerwezeit.

Die Soije vun de Welt wer’n oa Woch vergesse,
mer wolle all nur fröhlich seu,
Loasst uns Kraut mit Rippscher esse
unn probiern vum gute Kerwewoi.

Aach die Mädscher strahle, als wär’n se die Sunn
seun frisch geboad, dunn Liedscher singe.
Bei de Omas renne owends die Kinner rum,
während die Eltern in de Tornhall es Doanzboa schwinge.

Die Wohnung dehoam is blitzeblank,
es riecht noch frische Quetschekuche.
De Vadder holts Kerwegeld vun de Bank
und die Kinner dun es blaue Kreppband suche.

Am Volkshaus klackerts Schießgewehr,
die Buwe schieße fer die Mädscher Rose,
beim Autoscooter geht’s bunt umher,
do macht moanch oaner uff dicke Hose.

Unn ich, ehr Leit, ihr kennt’s Euch denke,
bin de Kerwevadder hoch zu Roß.
Ich werrn jetzt die Geschicke lenke,
als allzeit größter Kerweboss.

35 Kerweborsch stehn hinner mir,
so veel gab zuletzt vor 25 Johr.
Die trinke gern Weu unn aach gern Bier
unn allesoamt seune se rischdisch klor.

Fer mich gilts nun Eich zu berichte,
woas fern Bleedsinn wurd getrewwe,
aus em Ort die allerbeste Geschichte,
die mir uns all henn uffgeschrewwe.

Doch bevor ich glei meu Red‘ dun schwinge,
speelt die Musik – woas bin ich froh,
unn Ihr, Ihr derft aach all mitsinge!
Die Biddelberner Kerb is wirrer do!

Lied: Kerwemarsch

Meu Kehl, die is jetzt eugestimmt,
uff des, woas alles glei hier kimmt.
Doch oan meu Kerweborsch geht noch oan Appell,
seid immer do, pünktlich und schnell.

Heit owend wird bei Zeit zum Kringel getroffe,
denooch noch schnell e Bier gesoffe.
Doann geguckt, ob es Hemd steckt noch dreu
unn nix wie ab, in de Saal eneu.

Wer zu spät kimmt zum Doanze, der muss berappe,
de Schriftwatz notiert des genaa uff seum Lappe!
Vorsjohr Kerbsunndoach hat des aach funktioniert,
do hoat er sich alles uffnotiert.

Der saß in de Kron, goanz alloa –
so en hibbelische, mit korze Boa.
Koaner vun Eich is pünktlich gekumme,
doch er hat alles uffgenumme.

Nome fer Nome, Liter fer Liter
ach, werd des deier, des ist bitter.
Schun halb neu vorbei, des gibt en Spaß -
er hört es schun klimpern in de Kerwekass.

Doch als die Zeit immer weiter verrinnt,
unn ach speeder um neun noch koaner kimmt,
do kratzt er sich uff oamol am Ohr,
denn jetzt kimmt ihm des komisch vor.

Doann seegt oaner hinner ihm: „du bist so bleed“,
net die oannern, sondern du bist zu spät.
Die Kerweborsch seun längst im Saal eugelaafe,
die dunn glaab ich groad de Kerwewatz daafe.

Do hoat er geguckt und fast geflennt,
ist wie en flinke Has‘ in die Tornhall gerennt.
Dort wurd er mit großem Hallo begrüßt
unn in de Sektbar hoat er doann gebüßt.

+++

Genau vier Monat nach Sylvester,
gabs e Fest beim Blasorchester.
Hinner de Thek wurd geschafft wie doll,
moanch oaner devor, war rischdisch voll.

Do warn ach zwaa Männer, die henn veel geschwätzt,
henn mol gestoanne unn sich emol hie gesetzt.
Do seegt der rechte zu dem linke,
loas uns doch mol e Wein-Schorle trinke.

Gesagt, getan, ein Mann, ein Wort,
bestellt – getrunke – de Woi war fort.
Unn weil Ihne der Woi so gut gefällt
hoann sie doann glei die zweit Rund bestellt.

Der schmeckt e bissje rack, dieser Pälzer Woi,
doch die zwaa denke, des muss halt so seu.
Die Bedienung macht sich derweil Gedoanke,
weil die zwaa schun ofange, ganz mächtig zu schwoanke.

Doch die soache nur, ei, ei, ei
aller gute Dinge sind halt emol drei.
Nach em dritte Woi, hoan se nix meh gesäje,
unn halb benumme in de Eck geläje.

Die Bedienung hinner de Thek is voll vun de Socke
sie is jetzt schun e bissje erschrocke.
Ihrn Chef hat doch vorhin irgendwas gewollt,
ihr gesoat, woas sie beachte sollt.

Do fällt rers uff oamol wirrer eu,
in dene Flasche war jo gar koan Woi,
Jetzt macht der Zustand vun dene Männer aach Sinn,
in dene Flasche war em Perase seun Obstler drin.

Dene zwaa war’s egal, denn die warn jetzt mied,
drum kriggt Ihr gesunge vun uns e schee Lied
Stimmt mit meum Knabenchor zusammen mit eu,
mir singe e Lied – natürlich vum Weu!

Lied: In Mainz am schönen Rhein

+++

Es war e riese Hochzeitsfest,
wo des Brautpaar sich net lumpe lässt.
Die Feier war im scheene Tornhall-Saal,
unn die Stimmung uffem Höhepunkt baal.

Zu Gast war dort en bekannte Mann,
der hat gefeiert, viel mehr, wie er kann.
Drum fiele ihm recht schnell die Aache zu,
unn legt sich heimlich in die Eck zur Ruh‘.

Koaner vun de Leit hat des bemerkt,
weder de Karl, de Fritz und aach net de Gerd.
Die oannern henn als weitergelacht,
unn spät noachts die Hall doann zugemacht.

Moijends war doann die Hölle los,
die Fraa sucht ehrn Moann, wo isser blos.
Sie rifft jeden oh, macht alle verrickt,
hoat schun en Suchtrupp losgeschickt.

Ausschau hält sie uff ihrm Balkon,
in de Tornhall kimmt derweil die Butzkollon.
Und die wollte doann butze in de hinnerste Eck,
und krieje uff oamol en riese Schreck.

Do hoat oaner geschnarrschd unn seelisch geruht,
e bissje noch Schnaps gestunke aus de Schnut.
Dorschgeschloofe vun drei bis um zähje,
die goanz Noacht hoat er in de Tornhall geläje.

Do warn se alle goanz schee froh,
de Verschollene, war wirrer do.
Und ich erzähle, ob ihr wollt oder nicht,
hier und jetzt die neegst Geschicht.

+++

Schunn wirrer es um e Hochzeit geht
vun oam, der mädde im Saft dreu steht.
Und so e Trauung is, wie allseits bekannt,
wie sooft uffem Standesamt.

Alle Freunde wollte e Ständche singe,
unn natürlich aach e paar Blumme iwwerbringe.
E Fraa war zuständig, um am friehe Moije
vum Gärtner die rote Rösjer zu besoije.

Leicht zu spät und mit nem Korb, nem schwere
is sie oogekumme im Standesamt Gere.
Das do koaner drause stand, des war ihr klar:
sie war jo zu spät – während drin schun die Trauung war.

So bleibt se halt draus, und es vergeht die Zeit,
doch koaner kimmt raus vun dene Leit.
So steht se do e dreiverrdel Stunn
in dem scheene Gere rum.

Do rifft se mit ihrm Handy endlich mo,
oa vun ihre Freundinne o.
„Ei, wo bleibt Ihr doann, ich wollt mich mol melde,
ich steh do in Gere unn die Blume verwelke.“

Do seegt die oanner: „Des is dumm,
die Trauung, die ist schun längst erum.
Ich glaab, dir is net so ganz bewusst,
dass du net noch Gere, sondern noch Dornem musst.

+++

E Truppe hier aus unserm Ort,
war letztens oamol auswärts fort.
De Reisebus war voll besetzt,
es ging uffs Meenzer Oktoberfest.

Mitgefaan is aach so en Gescheite,
der ist eigentlich fast immer pleite.
Obwohl er koa Geld hat, hoann se ihn überzeugt,
„kumm doch mit“ – er hoat sich de Mehrheit gebeugt.

So isser noch Meenz, mit seum letzte Geld
unn hoat erstmol e Weissbier bestellt.
Er hoat die Humbe gehoawwe, die Haxe gegesse,
unn schee de Hinnern platt gesesse.

Um ein Uhr moijends war des Fest dann aus,
es ging zum Bus und ab nach Haus.
Doch leider is er aus Versäje,
in de falsche Bus gestäje.

In de Hoand hält er de letzte Schobbe,
grüßt die Leit im Bus, die wo do hocke.
Dass des warn alles lauter Fremme
des dut er leider net erkenne.

Er schwätzt mit de Leit dieses und das
unn hoat debei en haufe Spaß.
Schließlich hält der Bus doann o -
Endstation am Opelzoo.

Jetzt endlich hoat er‘s aach gemerkt
dass er sich hoat im Bus geärrt.
Drum hoat er sich e Taxi bestellt,
unn musst berappe defer en haufe Geld.

Hee gefaan isser, ohne Geld in de Bix -
jetzt, ehr Leit, hoat er noch meh wie nix.
Als Trost geb ich dir nochher oaner aus
unn die Musik speelt es Lied vum Hofbräuhaus.

Lied: In München steht ein Hofbräuhaus…

Meu Stimmband is wirrer frisch geelt,
im Spruch wird jetzt noch mee verzehlt.
Als nächstes werd ich Euch berichte,
e paar korze – awwer ziemlich scheene Geschischde.

Bei Hinnerbäcker, in de Hinnergass,
gabs letztens aach en riese Spaß.
Zwaa Wickelweck unn e Hörnsche, bitte
dezu en Laab Brot, in Scheibe geschnitte.

Als der Kunde doann bezoahle wollt,
hoat er en Zettel aus seune Dasch geholt.
Es seegt der Moann: „Lieb Bäckerfraa,
heit zoahl ich mit Gutschein und net in bar!“

„Runde se uff, mache se zähje“,
doch als die Fraa den Gutschein hat gesäje,
reicht sie ihn wirrer zurück iwwer die Thek:
„Guter Mann, der Gutscheu der is vun de Apothek.“

+++

Die Freizeitgestaltung bietet Abwechslung viel
unter anderem auch das Minigolf-Spiel.
So traf sich zum Golfe korz noch Pingste
E Familie mit samt ihrm Jingste.

Doch weil de Bub so zaghaft schleegd,
die Mudder doann baal zu ihm seegt:
Du musst den Schläger rischdisch schwinge,
nur dann kannst Du des Spiel gewinne.

Sie sacht ihm noch en gute Trick,
guck immer nach vorne mit starrem Blick.
Doann musste dich so rischdisch verrenke,
um ooschließend de Ball im Loch zu versenke.

De Bub is jo koan kloane dumme,
hoat sich die Tipps zu Herze genumme.
Macht sich bereit, fürs „Whole in One“
basst gut uff, wer koann der koann.

Do holt er aus, mit rischdisch Schwung,
doch die Mudder stand dehinner, des war dumm.
Er hat rer dann, ich koanns Eich saache,
medde uff die Zwölf gehaache.

+++

In Zeite leerer Haushaltskasse.
muss mer sich halt woas eufalle lasse.
Drum folgt nun hier aus unserm Ort
de allerneieste Polizeireport

Oaner Fraa aus em scheene Biddelborn
is letzt en Strafzettel ausgehändigt worn.
De Scherriff hoat sie aach glei belehrt,
woas sie im Straßeverkehr macht verkehrt.

Sie hätt net falsch geparkt, wär net zu schnell,
sie sei aach net gefah’n oan rer falsche Stell.
Er belehrt sie dann: „Meine Frau, meine Liebe,
sie betreiben Anstiftung zum Einbruch fer Diebe.“

Und sie guckt ihn o‘, als er doann segt:
„Sie mache sich schuldig, weil ihr Autofenster offe steht!“
Zäje Euro musst sie dann berappe,
immerhin durft sie behalte ihr Lappe!

+++

Weihnachte is die Zeit, wo mer Sache schenkt,
unn mol öfters oan die oannern denkt.
Mer hoat doann aach die innerliche Ruh,
um oafach emol woas gutes zu tu.

So entsann sich e Biddelberner Mädsche,
als sie do rumstand vorm Haus uffem Pädsche
dass ihr Freundin hät so gern dehoam,
en rischdisch scheene Weuhnoachtsboam.

Do hat se sich korz umgeschaut,
und vum Adventsmarkt schnell en Boam geklaut.
Den legt se heimlich, des is wohr,
bei ihrer Freundin hinners Door.

Doch dere ihr Eltern henn des mitgekriggt,
und wurde dehoam baal goanz verrickt.
Sie schäme sich so, des gibt Geschwätz im Ort
der Boam muss awwer schnellstens wirrer fort.

Drumm henn se heimlich moijends um fünf,
im Schloofoozuch unn nur mit Strümpf,
des Beemsche, des is ugeloue,
iwwer die Gass zurick uff de Adventsmaad gezoue.

Mer koann manches noch so heimlich mache,
im Kerwespruch finne sich immer so Sache.
Mer singe jetzt, man glaubt es kaum:
es Weuhnoachtslied vum Tannenbaum.

Lied: Oh Tannenbaum

Moanche Leit, die schaffe es nie,
rechzeitig zu kumme irgendwo hie.
So aach e Pärche hier aus em Ort,
des kimmt wärklich nie pünktlich dehoam fort.

Oaner hat mir letzt uff de Gass gesacht,
wenn die Party beginne sollt um acht,
schreiwe se siwwe uff die Euloadung druff,
unn um neu Uhr tauche se endlich doann uff.

Doch letztens seun die Leit in de Urlaub fort,
irgendwo an en ganz entfernte Ort.
De Check in im Hotel war geplant fer halb neu,
sie seun geflitzt, um es erste Mol pünktlich zu seu.

Um Punkt genaa seun se aach ogekumme
henn ihrn Pass aus em Portemonaie genumme.
Wie glücklich die Fraa näwer ihrm Moann do steht,
zum erste Mol im Läwe net zu spät.

„Guten Tach“, soache sie goanz stolz und froh
„Die Biddelberner Leit wärn ach jetzt do.“
Doch de Portier hoat in seue Unnerlaache gesucht,
und festgestellt, sie hadde erst ab moije gebucht.

Irgendwie henn die zwaa arme Leit,
es net so rischdisch mit de Zeit.
Do seun se oamol net zu spät uffgelaafe,
unn durfte glei die Noacht uff de Parkbank schlafe.

+++

Im neije Neibaugebiet vun Biddelborn,
is e riese Summerfest gefeiert worn.
Mit Flohmarkt, Bier- und Wertscherbud
wird des Fest ganz sicher gut!

Aus Zeitgründe hat mer voraus geschaut,
unn am Vortag schun die Bude uffgebaut.
Oan Nachbar dud debei gestatte
de Buud-Uffbau in seum gepflegte Gadde.

Er hat dene Männer extra noch gesacht,
gebt jo uff meun gude Rasen acht!
Denn, Ihr Buwe, ich soachs Euch all
die Rasensort ist „Luxus-Royal“.

Des Budsche war fix uffgebaut,
unn alle Sache glei verstaut.
Vier Freiwillische hoann sich aach gefunne
und kurzerhand die Nachtwach iwwernumme.

Damit se noachts net friern, henn se vorgesorgt,
unn sich vun irgendwo e Feuerschal geborgt.
Die hoann se schee mit Holz garniert
unn märre in de Bud uffem Rasen platziert.

Doch während später es Bier die Kehl ennuner rennt,
hoat die Feuerschaal de Rasen oogesenkt.
Sie hoanns glei gemerkt, doch leider war dann doch,
mädde uffem Zierrasen e braungebrennt Loch.

Woas mache mer jetzt, des is net schee
unn schun hatte die vier e mords Idee.
„Do mache mer uns net verriggt,
der Rasen wird goanz oafach geflickt“

Jetzt wurd vun iwwerall e bissje Groas gerobbt,
un in des braune Loch gestobbt.
Wenn’s net so wär, deed ich des net lese,
des sah aus, als wär nie woas gewese.

Des Feuer henn se jetzt uff e paar Stoa gestellt,
weil des jo die Hitz abhält.
Doch leider wurde die Stoa genaa so haaß,
unn schunn wirrer brennt es scheene Gras.

Also wirrer fort, de Spaade musst bei,
um zu kaschieren die erneut Sauerei.
Es wurd gestoppt unn e bissje gedrickt
und schun war die Sach zurächt gerickt.

„Jetzt misse mer handele“, seegt der oane
und hält dehoam e Plastikploane.
Weil die Plane is sehr hitzefest,
wurd die Feuerschaal do druff gesetzt.

Doann hoann se in ihrm Hüttsche weiter getrunke,
uff oamol hat’s ganz asch gestunke.
Achtung, jetzt kimmt de greeßte Bolze:
die Plastikploan is middem Gras verschmolze.

Alles verbabbt und alles versaut,
oam liebste wärn se abgehaut.
Jetzt awwer schnell die Schale vum Gras enunner,
sie henns kapiert – woas e Wunner.

Sie ziehe die Schaal dezent in de Hof
doch leider war des aach wirrer doof.
Denn doebei henn se alle Stoa verkratzt -
jetzt war werklich alles total verwatzt!

Do war Fachkompetenz pur am Werk gewese:
en Bankdirektor, en Künstler und zwaa Chinese.
Ein nächtliches Drama am Grüne Weg
des jetzte hier im Spruch drin steht.

Ich brauche jetzt mol en Schoppe korz,
meu Zäppsche is so trocke wie en Forz.
Drum heb ich meu Gläse mit dem Kerwewein
Und alle singe: Kommt Brüder wir trinken noch ein‘.

Lied: Kommt Brüder wir trinken noch ein‘

Korz vor de Fastnacht wurd die Tornhall geschmückt,
alles wurd gestellt und zurecht gerückt.
Des Motto hieß dies Jahr „Unter dem Meer“
alles sollt schee wern mit besonderem Flair.

So wurd en Haifisch zum uffblase bestellt,
oaner mit Motor – fer en Haufe Geld.
Der Hai konn oafach nur in de Eck rum lieje,
der koann awwer aach im Saal rumflieje.

Ehr Leit, des wird e Sensation,
des is oan dem Owend die Hauptattraktion.
Die Leut wern gucke, die wern staune,
unn seun automatisch doann bester Laune.

Vum Schaffer-Team, oaner vun de Beste,
wollt den Flugfisch doann glei nochmol teste.
Er nimmt die Fernsteuerung in die Hand
und startet des Ding ganz galant.

Der Haifisch hebt ganz langsam die Flosse
und is doann ab in die Höh geschosse.
Oan Meeder, zwaa Meeder, ach wie nett
immer höher bis an die Halledeck

Doch do owwe dreht sich seit hunnert Johr,
en rischdisch scheene Ventilator.
Do hoat de Haifisch korz degäje gesetzt
und wurd in dausend Stücke zerfetzt.

Do hoat unsern Schaffer geguckt wie e Kuh
als vor ihm leit des Haifisch-Ragout.
Es nächste mol lässte, meun liewer Mann,
en technisch Versierte oan so e Gerät dran.

+++

In Trebur war es Kreiskerweborschtreffe,
unn mer Kerweborsch warn ziemlich loang dort geblewwe.
Doch Sunndoachs moijends soin mer mied geworrn,
unn wollte mim Radel zurück nach Biddelborn.

So aach de Kerwevadder vum letzte Johr,
er seegt zu seune Freundin: „Ich fahr schun mol vor“.
Die denkt sich, ja mach Du nur,
während sie doann zwaa Stunn speeder fuhr.

Doach als sie dehoam war, von ehrm Freund keine Spur,
wo isser doann, woas macht er nur?
Die Stunne sinn vergange, die Zeit is verrunne,
uff oamol sieht sie ihn mit seum Rädsche kumme.

Do hoat se ihm awwer die Levite gelese
warum er so long war fort gewese
Ei, soachemol, wo machsten rum?
Ich waad dehoam seit fünf, sechs Stunn!

Frooch mich net, meu liebe Fraa,
wo ich all gewese war.
Ich bin in Trewwer nur falsch abgeboue,
dann hats mich magisch bis nach Astem gezoue.

Die Landstroß weiter, an Bauschem vorbei,
in Ginsheim war ich um korz vor halb drei.
Schwups war ich schun oam scheene Moa,
in Rüsselsheim hat ich doann schwere Boa.

Doann kam Raunem und gleich Kelsterbach,
doann war ich aach schun wirrer wach.
Isebursch, Sprendlinge und doann in Lange,
bin ich erstemol pinkele gegange.

Doann noch Mörfelle, Worfelle unn Kloa-Gere,
iwwer die Brick, die große, schwere.
Und zack hoab ich gesäje, goanz weit vorn,
es Ortschild vum scheene Biddelborn.

Des war jetzt mol korz Bericht,
vum alte Kerwevadder e schee Geschicht.
Vun oam der selbst aus Trewwer kimmt,
und trotzdem dort de falsche Abzweig nimmt.

Ich schenk mir jetzt eu en Schoppe schnell,
und wink mol korz de Blaskapell.
Spielt fern Kerwevadder vum letzten Jahr,
„Ja, mir seun mim Radel da“

Lied: Ja mir seun mim Radel da

So Ihr Leut, die letzt Geschicht,
wird vun mir jetzt hier bericht.
Wer sich vermisst hoat im Spruch, der hoat vielleicht Glick
Und find sich wirrer im letzte Stick.

In große Häuser, des ist halt so,
macht die Hausawweit oam gar net froh.
Zäje Zimmer soll mer sauwer haale,
do kennt mer sich jo groad verdaale.

„Liebe Frau“, seegt do der Herr,
mir kaafe uns ein Roboter.
Ein Staubsauger, was ist des fein,
der oafach saugt vun ganz allein.

Die Hausfrau ist dann gleich entzückt,
als sie dieses Teil erblickt.
Sie drickt uffs Knöppsche, ach wie nett,
flitzt des iwwer die Fliese und iwwers Parkett.

E paar Woche speeder, die Fraa doann seegt:
„während der Staubsauger im Haus seu Runde dreht,
mach ich emol fer zwaa Stunn fort,
e paar Leit besuche, hier im Ort.“

De Hund, ihrn Fiffi, lässt sie im Haus,
der hält des aach alloa mol aus.
Doch der wurd noch ner Stunn verriggt,
denn in seum Mouwe hat’s gewaldisch gedriggt.

Er hat mol goanz arsch kacke misse,
unn en riese Haufe in die Wohnung geschisse.
En gute Haufe, so rischdisch groß,
mit e paar Brocke und e bissje Sooß.

De Hund hoat sich wirrer zur Ruh gelegt,
weil es ihm wirrer besser geht.
Und doann - Punkt zwölf - ist es soweit,
macht der Stabsauger sich fer seun Eusatz bereit.

Er saugt sich langsam und in Ruh,
auf den große Haufe zu!
Es schmatzt, es flutscht, es spritzt, es stinkt
als der Sauger iwwer die Kacke schwingt.

Und dann tut er in Windeseile,
alles im ganze Haus verteile.
An de Couch, uffem Parkett, uffem Perser aa
iwwerall die Scheiße war.

Die Fraa traut speeder net ihre Aache,
des hoat gestunke wie in de Kläranlaache
unn de Fiffi hoat gedoo, als wär nix gewese
warum aa - des is jo koan beese.

+++

So jetzt wird es langsam Zeit,
dass ich zum Schluss kumm, ehr liewe Leit
Jetzt wird gefeiert, gesunge und getrunke
Dut Eier Schnut nur ordentlich ins Weuglas dunke

Die Kerweborsch, egal ob blaue oder gelbe
wünsche gemeinsam all nur dasselbe.
Dass unser Kerb noch ewig besteht,
unn niemals im Läwe unnergeht.

Genießt unser Fest, so richtig intensiv,
guckt awwer debei net ins Glas zu tief.
Denn bis Nochkerb gilt es standhaft zu bleibe,
desdewäje tut es net iwwertreibe.

Kommt in die Tornhall, macht eich bei,
es is fer jeden woas debei.
Disco fer die junge und Doanze fer alle,
geht oafach hie, es wird Eich gefalle.

Die Kapelle dies Johr bei uns in de Hall,
die kenne aach de Kerwemarsch all.
Vorsjohr Kerbsamstag – des koann jo mol bassiern
musste mer do e bissje improvisieren.

De Kerwemarsch? Wie geht en der?
Unn des noch lerne, war de Band doann zu schwer.
Zum Glück gibt’s die Musiker vun TKKG
die henn des iwwernumme unn es war wärklich schee.

Und jetzt will ich noch mol schnell danke sache,
fer all die, die wo iwwer die Kerwedaache
Hinner de Theke stehn unn schaffe die ganze Zeit,
damit mir feiern kenne mit dene ganze Leit.

Unn vum Tornvereun soll ich Euch noch soache,
in de Tornhall is aach gesorgt fer Eiern Moache.
Es gibt gut Esse und aach genuch Trinke,
so dass Eier Ferz aach moije schee stinke.

Ehr Leit’ stimmt eu, es soll erklinge
Mir wolle unser Hymne singe.
Loasst uns es goanze Ort beschalle,
der Kerwemarsch er soll erhalle.

Lied: Kerwemarsch

  • Aus der Feder von
    Mirko Bott
  • Kerwevadder
    Heiko Fischer
  • Beivädder
    Eric Kistner,Manuel Barthel
  • Kerwewatz
    Michel Kraus
  • Schmuddels
    Jan Raiß, Jan Schneider, Matthias Dörr, Malte Schamber