Kerwespruch 2009

Seit Woche bin ich hibbelisch,
doch endlich isses jetzt so weit,
Ihr liewe Gäst, woas fraan ich mich –
in Biddelborn is Kerwezeit.

Und jetzt Ihr Leut, nun hock ich do,
als Kerwevadder vun de Blaue,
ich koann Eich soache, des macht mich froh‘
Wenn ich so in die Runde schaue.

Denn ich seh lauter fröhliche Leit,
vun dene jeder kräftig feiern mag,
gestern, moije und auch heit,
die ganze Nacht und den ganzen Tag.

Doch bis vor korzem, des is net gelouwe,
war ich als Kerwevadder net prädestiniert,
doch ich bin extra vun Gere noch Biddelborn gezouwe,
und jetzt wird hier im Ort regiert.

Do drauße zu wohne, des war werklich net schee,
oa Stunn bin ich als hoam gelaafe,
do dunn oam am End die Fieß goanz schee weh‘,
des seun schmerze – des kennt ehr mer glaawe!

+++

Sechzisch Johr Kerb, des feiern mir heut,
Drumt kummt herbei zum Jubileum
Hoabt mit uns veel Spaß unn Freud,
bei de Kerb zwoodausendneun.

Do - guckt se Eich oh – do steh’n se groß und breit,
laurer Buuwe mit schwazze Zillinner,
Des seun die Kerwevädder aus vergangener Zeit,
die fraan sich, wie die kloane Kinner.

Extra fer heit hoann se freigegriggt,
Um die Kerb zu feiern mit unserm Kerwewoi,
Unn wem die Kerwehoos e bißjie drickt –
der zieht seun Bauch halt e Stickche eu.

+++

Bevor ich oofang, muss ebbes noch mitgeteilt seu,
die Geschichte, die wo in dem Spruch seun dreu,
seun all frei erfunne, gar nix is wohr.
Unn so war des aach im letzte Johr.

Des muss gesoat seu, oan dieser Stell,
denn ansunsten geht des goanz schee schnell,
dass moanche Leit, des koann ich Euch saache,
oam End noch die Kerweborsch wolle verklaache.

Unn wenn oaner moant, dem sei ach so woas gescheh‘n,
doann muss mer do halt driwwer stehn,
Orrer mer leegt sich iwwer Kerb in seu Bett,
awwer rumgauze - des is doann aa net nett.

So jetzt koanns los geh, ein Prosit Ihr Leut‘ -
es ist mir eine Ehre, mit Euch hier heut,
gemeinsam zu singe, unn des macht mich froh,
drum stimmt alle ein: die Biddelberner Kerb is wirrer do.

Lied: Kerwemarsch

E paa Doach entspanne, des muss emol seu,
drum zieht e Päärche in e Hotel eneu.
Oam Owend trifft mer e paar russische Gäste,
mit rischdische Wodka – vum beste es beste.

De Ehemoann hoat dene zugewinkt,
unn wollt en zeige, wie en Biddelberner trinkt.
Drum hoat er sich zu dene Russe gesellt
unn glei noch zwaa Flasche Wodka bestellt.

Oaner noch em oannern wurd in die Kehl geschitt,
fuffzeh Flasche stande in de Mitt.
Um vier Uhr moijends hat er sich doann uffgerappelt,
und is schwankend uff seu Zimmer gewackelt.

Gäje sechs Uhr wurd seu Fraa doann wach,
unn denkt, woas is doann des fern Krach.
Do sieht se ehrn Moann – der trägt en Schrank vor sich her.
Der seegt noch „woas is des Ding so schwer“.

Woas er do macht, des hoat sie ihn gefreegt,
wieso er die Hoteleurichtung dorch die Gäjend trägt.
„Ei Schatz“, dut er im Vollrausch lalle,
„mir is im Schloof woas eugefalle“.

Er fügt hinzu in seinem Wahn
„Moije frieh wird Grobmüll doch gefaan!
Deshalb meun Schatz, meine liebe Maus
muss der goanze Krembel jetzt noch raus.“

Seu Fraa schickt ihn zum Glick wirrer ins Bett,
ich glaab, sooo goanz helle war der Kerl net.
Unn hätt seun Schatz als weiter geträumt,
hätt der es goanze Zimmer ausgeräumt.

+++

De neegste Klopper wird nun verlese,
oan Crumschder Kerb do wars gewese.
Des Kerwefest war wunderschee,
unn en Biddelberner wollt dort noch Aajerbagge geh‘.

Doch all sinn se uff oamal hoamgegoange,
unn er hoat goanz alloa in Crumscht gestoanne.
Woas macht er jetzt? Wie kimmt er jetzt hoam?
Er hoat koa Fahrrad unn in Crumscht gibt’s koa Boahn.

Er hoat gebibbert, vun de Kält und vum Suff.
Koaner is uff de Gass und koa Beiz hoat mee uff.
So is er dorsch die Crumschder Stroße gelaafe,
auf der Suche, nach nem Platz zum schlaafe.

Do is er in irgend so en Gaade gegoange,
ei, do hoat jo e Terassedeer uffgestoanne.
Er blickt eneu und sieht groß und schee –
E rischdisch gemütlich Canapee.

Er is doann in des Haus gesteije,
unn tut sich gemütlich uff des Sofa leije.
Er schläft seun Rausch in Ruhe aus,
in irgendeinem fremden Haus.

Moijends gibt’s e grooß Gekrisch,
do kimmt die Hausfraa aus de Kich,
unn sieht im Wohnzimmer, ei glaabstes doann,
uff Ihrne Couch en fremde Moann.

Mit ner Bratpfann in de Hand, wollt sie ihn verhaache,
doch unsern Borsch reibt sich die vermatzelte Aache
Er rappelt sich uff – „Wo bin ich hier?
Gute Frau, hätte sie vielleicht e Bier?“

Do moant Sie, er hätte Droge genumme,
orrer wär aus em Spital entsprunge.
Er hoat sich entschuldigt, ganz lieb und klein
Do koannt sie ihm net mehr böse sein.

So hoann se beide iwwer die Sach gelacht,
Sie hoat ihm sogar noch Frühstück gebracht.
Er bedankt sich beim Geh‘ für Kost unn Logie,
Unn legt rer sogar zäje Euro noch hie.

Vun dere Geschicht isses jetzte genuch,
wer noch meh will, liest halt de Crumschter Kerwespruch.
Denn ich seun mer hier goanz gewiss,
dass des aach dort en Klopper is.

Ihr Kerweborsch, Ihr Gäst, Ihr Mussiger stimmt ein:
Mir singe „Horch, was kommt von draußen rein“.

Lied: Horch, was kommt von draußen rein

+++

Im Summer hoann eunische en riese Spaß,
Es Moped raus unn ab uff die Gass.
Unn oaner denkt sich, wunderbar,
ich fahr mit moim Schopper noch Italia.

So bläst er iwwer die Autobahn,
do kimmt vun hinne en Ferrari oogefaan.
Mit Lichthup gibt er sich zu erkenne,
ei, der will wohl e gedieschenes Renne.

Des macht unserm Mopedfahrer en riese Spaß,
drum gibt er jetzt emol rischdisch Gas!
Doch doann fängt der Ferrari o‘ zu Blinke,
unn der Fahrer tut goanz kräffdisch winke.

Er denkt „woas en Ochs“ und doann gibt er uff,
unn fährt uff de nächste Parkplatz druff.
Doch der Ferrari fährt groad hinner ihm her –
„Ei glaabstes doann – woas will doann der?“

Der Fahrer kurbelt seu Fenster enunner
„Gugge sie mol hinne runner –
Mache Sie doch mol Ihr Aache uff –
denn Ihr‘n Rucksack, der steht uff.“

Der Rucksack, der äwe noch voll war unn schwer,
der is jetzt leicht und werklich goanz leer.
Unn seu Klamotte die henn ungelouwe,
e Spur vun fünf Kilometer iwwer die Autobahn gezouwe.

So musst er doann, es is net zu glaawe,
zu Fuß rickwärts iwwer die Autobahn laafe,
um seun goanze Krembel uffzuläse,
der iwwerall war verdaalt gewese.

+++

Ich läs jetzt vor, woas hier geschriwwe steht,
die Feierwehr braucht e Navigationsgerät.
Denn oftmals warn sie schon verwirrt,
henn sich in Büttelborn schun e paar mol verirrt.

Doch letztlich hoann se noch jeden Brand gefunne,
unn seun aach fast immer pünktlich ogekumme.
So wie letztens, do hoats im Neibaugebiet gebrennt,
unn unser Jungs kame doann glei ogerennt.

So stande se do, mit ehrm lange Schlauch,
alles war schun voller Rauch,
sie wollte grad klingele an dem Ort, do wo’s brennt,
do kimmt e Fraa oan die Deer gerennt.

Die Muddi, die guckt ziemlich bös‘
Seegt „Ehr Buwe, mir seun religiös“
Zieht bitte erst Eier Schuh do vorne aus,
ehner geht’s net in unser Haus.

Gerüchte zu Folge, mer waaß es net genaa,
hoann se gehört uff die Worte vun dere Fraa.
Doch vun oannere hört mer, der wär‘ voll iwwerzoue,
unn vun vorne bis hinne alles gelouwe.

Unn weil mer net wisse, wie es wärklich war gewese,
wird nun die reine Wahrheit vorgelese.
Es war oan nem haaße Summerdach,
schun wirrer en Eusatz – woas e Plaach.

Doch wie jeder weiß, der unser Feierwehrmänner kennt,
seun se wirrer flugs ins Gerätehaus gerennt.
Ins Auto gehippt unn de Schlissel erum gedreht,
ehr Leit, woas des so oafach geht.

Es Blaulicht o‘, wie wunderbar,
geht es los - Tatü Tata.
Sie schieße also los, mit vollem Karacho –
noch in de Garaasch steht fuzzisch uffem Tacho.

Doch koaner hoat gemerkt in dem goanze Stress,
dass es Garagedoor noch geschlosse es.
So seun se voll degäje gerennt,
unn henn des Door in die Luft gesprengt.

Awwer mer hoat sich gedenkt, des is jo net schlimm,
gut, sie stehn halt schun wirrer im Kerwespruch drin.
Doch letztlich hatte se e gut Gespür -
schließlich gab‘s drei Doach speeder „Tag der offenen Tür“.

Ach ehr Leid, wer weiß woas wär,
wenn unser Feierwehr net wär
Und ich hoff, es ist noch e Musik da –
die hier spielt: Tatü Tata

Lied: Tatü Tata

+++

Em Linkshänder hier aus Biddelborn,
is de Alkohol zum Verhängnis gewor‘n.
Oan Fastnacht war er leicht benumme,
denn er hat e bissje veel Bier zu sich genumme.

Er wollt doann dehoam, ach wie schee,
in die Boadewoann zum Boade geh.
Doch beim Eusteije is er ausgerutscht,
unn in seum Suff dorschs Boad geflutscht.

Er fällt uff die Fratz und wie soll anders sein,
bricht sich der Kerl das Nasenbein.

Mer koann sich vorstelle, des warn bestimmt schmerze,
drum wolle mer aach net weiter iwwer so woas scherze.

+++

Doch so e kloa Anekdod muss ich jetzt noch verzeele,
die derf im Kerwespruch nun werklich net fehle:
Wer kennt des net, es werd gebabbelt und geschwätzt,
unn aus Gemütlichkeit uff die Händ druff gesetzt.

Doch bei oaner hat de Bobbes wohl so viel Gewicht,
dass sie sich beim Druffsetze es Handgelenk bricht.
Dies wollt ich hier nur kurz berichte,
unn komme nun zur neegst Geschichte.

+++

Vorsjohr, die Kerb hat groad oogefoange,
Unn schunn hat des große Schild gehoange.
„Hier pennt de Kerwevadder“, sollt do druff steh,
doch unser Schmuddels hoan‘s geännert, aach wie schee.

Sie hoan sich mol owends beigeschläche,
unn zwaa Buchstoawe oafach iwwerstreche.
Die zwaa „d“ seun uff oamol zwaa „r“ gewese
Kerwekarrer koannt mer jetzte druff lese.

Ihr liewe Leit, do war woas los,
gewäljert vor Lache hoann se sich uff de Stroß.
Nur unsern Kerwevadder, der arme Watz,
hoat geguckt, wie e ausgesetzt Katz.

Des war noch net alles, denn Sunndoachs im Rausch,
hoan die Schmuddels ihm seu Bändscher vertauscht.
Aach do war jetzt „Kerwekarrer“ druffgedruckt,
unn all henn se de Vadder dumm oogeguckt.

Doch der hoat des net mitgekriggt,
er hoat als nur Hitcher in sich neu geschitt.
So isser de goanze Sunndoach oan Kerb,
rumgerennt mit ner falsche Scherb.

Heit is er selwer Schmuddel, mim Daniel unn mi’m René
guggte se Eich o – seun die drei net schee?
Zäje Kerwe hoann se erlebt, zäje Johr warn se do
Ehr Buwe – do zieh ich meun Hut – Chapeau!

+++

Oan Nachkerb Vorsjohr wars gewese,
da wurd de Boijemoaster ziemlich böse.
Denn die Kerweborsch, ihr kennt se all
besuchten kurz den Abschlussball.

Denn weil der uff unser Nochkerb war gelegt,
hoat mer im Volkshaus halt e paar Runde gedreht.
Mim Kerwemarsch eneu unn oaner gesunge –
die Leut‘ im Saal hatte des rischdisch schee gefunne.

Nur oaner net – nämlich de Chef vun Biddelborn,
der ist rischdisch gaschdisch geworrn.
Mim hochroode Kopp, is er aus dem Volkshaus gestürmt,
ihr kennt mer’s glaawe, der war goanz schee erzürnt.

Doch die Fraa Hinnerthür, die hat sich gefraat,
hat spontan zwaa Käste Bier parat.
Denn die meiste vun de Buwe kennt se jo,
die war’n frieher bei Ihr zum Doanze do.

Bevor ich es vergess, nächst Woch isses wirrer soweit,
dass de Abschlussball erneut oan de Nochkerb leit.
Pünktlich um Oacht – so wird des seu,
laafe die Blaue im Volkshaus eu.

Unn ich hoff, dass de Horst do aach mit uns singt,
unn vielleicht noch Biersche oschließend trinkt.
Denn schließlich is er fer goanz Biddelborn gewählt,
ich denk, dass do en Kerweborsch aach dezu zählt.

Doch bevor des soweit is, heb ich moi Gläsje Woi
„Die Biddelberner Kerb soll unser seu“.
Ehr Mussiger, jetzt macht mol forsch,
unn speelt des Lied vun de Kerweborsch.

Lied: Kerweborsch seun lust’sche Brüder

Seu Fieß zu Pflege, des is wichtig,
unn oaner macht des besonders richtig.
Er hockt sich im Friehjohr in seun Gaade,
unn tut seu Fieß in Essig baade.

Ach ehr Leit, ich greif mer oan de Kopp,
ich will gar net wisse, woas fer Fieß der hoat!
Noch zwaa Stunn hat’s ihm doann gereicht,
seu Flosse warn schun dorchgeweicht.

Aber wo schütt er sie jetzte hie -,
die mit Kees versetzte Essigbrie?
Do kimmt ihm doann e mords Idee –
er kippts uff de Rasen – ach wie schee.

Denn die Brie wär doch mit Nährstoffen reich,
des macht den Rasen grün unn weich.
Doch zwaa Doach speeder war der Rasen weg,
do gab’s nur noch en braune Fleck.

Ob’s vum Essig kimmt, orrer vun seune Fieß,
uff jeden Fall ist die Sach goanz schee mies.
Denn er muss extra desdewäje,
in seum Gaade neije Rasen verläjie.

+++

Es gab bei uns en Getränkelieferant,
der war im ganzen Ort bekannt.
Er selwer wohnt im Ourewald
unn lässt die oannern schaffe halt.

Doch oamol warn se alle froh,
denn do war er selber do,
um sein Bierwouwe zu renoviern,
neije Borrem – neije Diern.

Ferdisch war der Wouwe nun,
doch er hat koa Zeit um auszuruh’n.
Denn der Karr’n, der musste goanz schnell fort
zu nem Festche hier im Ort.

Eilisch drickt er den Wouwe aus de Hall
do dut’s aach schun en große Knall.
Zuerst hat er net gerafft, woas äwe is bassiert
Doch wie er noch ouwe guckt, do hat er‘s kapiert.

Tja, Ehr Leit, es is net zum Lache,
er hat vergesse, am Ausschank die Klapp zuzumache.
Und diese hängt jetzt – es is wohr,
iwwer ihm driwwer – oam Garagedoor.

+++

Weiter geht’s mi’m Kerwespass
Achtung – jetzt wird’s ganz schee nass!

Fern Bauhof gibt’s immer veel zu tun,
do is iwwerhaabt koa Zeit, um auszuruh‘n.
Denn die Ufftroachsbischer, die seun voll
drum wird de goanze Doach geschafft wie doll.

Unn letztens, so hats vum Chef gehiese,
ging es naus in Wald unn Wiese.
Oan rer Bach wird jetzt mol schee gemäht,
unn dodenooch frisch eugesäät.

Mit schwere Geräte seun se oogefaan,
Unn oaner dut sich goanz besondern fraan.
Denn der derf im große Schlepper hocke,
während die oannern es Unkraut robbe.

Unn wie er seune Kolleesche noch fröhlich winkt,
merkt er net, dass er asch noh oan die Bach gefaan kimmt.
Unn rappel die Bix – schun war es geschäje,
hoat er mit seum Traktor im Flüßje geläje.

Er kam net mee raus – do half koa Gewalt,
doch seun Kolleesch, der hoat ganz schnell geschallt.
Mit nem greeßere Schlepper is er oogekumme
unn hoat des Abschleppsaal glei drogebunne.

„Den ziehe mir aus dem Schloambes raus!
Auf Ihr Männer - volle Kraft voraus“.
Doch do hoats en riese Rums gedo‘,
Unn er lag mit seum Traktor näwe dro.

Er hoat wohl gemoant, ei glaabsten doann,
des „R“ steht fer Ralley- unn net fer Rickwärtsgoang.
Do hoann se alle baad goanz schee gestöhnt,
des schaffe, seun se wohl doch net so gewöhnt

Unn mer singe jetzt für diesen Knoche,
der des Unglück hat verbroche,
Ihr liewe Leut, woas soll ich soache -
des scheene Lied vum Schützengroawe.

Lied: In dem Schützengraben

Im Spruch geht’s weiter – ich bitte um Ruh‘.
die Mäuler geschlosse – horscht mir gut zu!
Bei de nächste drei Geschichte passiert recht viel,
denn do war en Haufe Alkohol im Spiel.

Die Fraa, die war im Urlaub fort,
der Moann war goanz alloa im Ort.
Unn weil die Fraa is aus em Haus,
nutzt er des goanz schamlos aus.

Noch de Singstunn, so war des immer schon,
ging’s zum Tanke in die Kron‘
Seu Fahrrad hat er drause abgestellt,
unn drin sich glei e Pils bestellt.

Bis um zwaa hat er in de Beiz gesesse,
unn uffem Hoamweg doann seu Rad vergesse.
Oam nächste Moijend wußt er vun gar nix mee,
ihm tat doann nur seun Kopp so weh.

Unn doann hat er in seu Garaasch geschaut:
„Ei, do hat mer oaner meu Road geklaut“.
So warn zäje Doach ins Land gegange,
unn des Road hat immer noch an de Kron gestanne.

Seu Fraa hat des schließlich dort gefunne,
die irgendwann is aus em Urlaub gekumme.
Unn doann war der Kerl so rischdisch froh,
denn seu Radl – des war wirrer do.

+++

Ja, im Suff bassiern schun so sache.
Zum Glück koann mer oam End driwwer lache.
So wie der oane, net weit weg von hier -
auch er trank bei `ner Feier zu veel Bier.

Die Gespräche seun doann sehr intensiv geworrn,
unn uff oamol hat er en riese Zorn.
Mer waaß net warum, awwer er is hoam gewetzt,
unn hoat sich in seu Auto gesetzt.

Aus em Hof enaus, da hat‘s schun „Wums“ gemacht,
unn er is beim Nochbar oan die Mauer gekracht.
Zum Glick hoat der ihn gut gekennt,
unn ist net glei bei die Polizei gerennt.

Die Trümmer hoann se heimlich weggekehrt,
bevor noch oaner driwwer fährt.
Unn doann isser uff schnellem Fuß wirrer fort
net, dass die Geschicht oaner mitkriggt im Ort.

Gell, Ihr Leut, des is allerhand,
manch einer hat im Läwe meh‘ Glick als Verstand.
Doch sei’s drum, ich mach jetzt heiter,
mit ner Geschicht im Kerwespruch weiter.

+++

En Haufe Obst hoats oan de Beem,
unn oanner war sich net zu bequem,
abzuernte die ganze Frucht,
doch woas do dro hing, des war schun e Wucht.

Jetzt wusst er net, mit dem Krempel wohee,
do hat er plötzlich e mords Idee.
Er wollt sich aus dem Obst en Obstler brenne,
er hoat driwwer gelese, des deed er jo kenne.

Vier große Fässer hoat er beigeschafft,
unn des goanze Gelärsch eneugeschafft.
Denn jetzt misse die Quetsche unn die Beern,
erst emol so rischdisch gär’n.

Unn damit koa Micke flieje in die Fässer enei,
holt er Hammer unn Näjel bei.
Die Fässer wurden abgeriegelt,
unn mit Silikon noch feu versiegelt.

Unn nun Ihr Leut, begann der Spaß,
die Gärung in dem Maischefass.
Die Fäßjer hoann erst leicht gewackelt,
unn korz Zeit später schun gezappelt.

Doch leider konnte die Gase vun der Maische,
weil alles dicht war, net entweiche.
Do hoat sich doann wahrlich woas zusamme gebraut,
en riese Druck hoat sich do uffgebaut.

Doann hat’s en laute Schloach gedo‘
Unn schwupps, warn die Fäßjer net meh do.
Mit nem riese Knall seun die zerplatzt,
unn alles war total verwatzt.

Hurra die Geil, do war woas los,
in Biddelborn uff de Meenzer Stroß.
In alle Ritze unn alle Ecke,
dut sich des vergor’ne Obst verstecke.

So is des halt mit dene Gase,
jetzt holt er seun Schnaps wirrer beim Perase.
Für alle Schnapsdrossele hier im Ort,
singe mir „Schnaps, das war sein letztes Wort“

Lied: Schnaps, das war sein letztes Wort

+++

Meu Lippe seun goanz froanzelisch,
meu Stimm is schun goanz ferchterlich,
Unn ich muss dringend uff den Abort
drum les ich jetzt den Schlussakkord.

Oan rer Weihnachtsfeier hat sich oaner betrunke,
ich glaab, der hoat aach goanz schee gestunke.
Zu später Stund is er dann hoam gefegt,
unn hoat sich in seu Bett gelegt.

Er hoat sich groad unner seu Deck gekrumbelt,
doann hoat seun Mouwe goanz schee gerumbelt.
Er hoat also de große Hunger gekriggt,
midde in de Noacht – do werste verrickt

Doch er wusste genau, trotz vollem Suff,
de Burger King in Gere, der hoat noch uff!
So hoat er sich in seu Auto gesetzt,
unn is Richtung Helvetia-Park gewetzt.

Nur hat er goanz schwere Augenlieder,
unn er wurd plötzlich immer mieder.
Als er doann hoat oan de Oambel gestoanne,
do seun seu Aache zugegoange.

Hinne hoats gehupt unn laut geschrije,
doch unsern Freund dut goanz seelisch im Auto lieje.
Noch ner halwe Stunn is die Polizei doann gekumme,
unn hoat ihn schlofend vorgefunne.

Doch leider ging die Deer net uff,
denn er lag mit seum Arm uffem Knebbsche druff.
Vum Klobbe unn Drummele wurd er endlich wach,
wie soll mer aach schloofe, bei so nem Krach.

Er kurbelt die Scheib goanz loangsam enunner
Seegt „Ehr Leit hoab ich en Hunger -
Ich hätt gern zwei Burger mit Zwiwwel unn Kees,
unn dodezu Pommes mit veel Majonees.“

Woas soll mer noch soache - der Labbe is fort
Jetzt fährt der Bub mim Fahrrad durchs Ort –
Ich glaab, die Geschicht hoat er extra gedreht,
damit er jetzt zum elfte mol im Spruch droi steht.

+++

Jetzt kimmt des, woas kumme muss,
denn ich kumm langsam hier zum Schluss.
Doch zunächst sag ich an diesem Orte,
Euch allen noch e paar Dankesworte.

Denn ohne Euch, Ihr lieben Leut‘,
würden wir net feiern heut.
Dass ihr alle strömt zu unserm Feste,
des find ich oam allerbeste.

Unn aach de Musik sag ich „Dangge schee“,
die da heißt „TKKG“
seit hunnert Johr dunn sie uns beglücke,
mit allerbeste Musik-Stücke.

Ihr Nachbarn, auch Euch danke ich all,
ihr die hier wohnt rund um unser Hall.
Denn Ihr müsst wirrer leide unner dem Lärm –
awwer wisst ihr woas? Es wird schun wärn...

Eich unn aach alle oannern lad ich jetz ein -
beim Kerwetanz unser Gäst zu sein.
Auf in die Tornhall, des is doch klar,
vielleicht sieht mer sich mol in de Bar.

Unn neegts Woch oan Nochkerb, do zähl ich uff all,
die vorher misse uff de Abschlussball.
Dass sie speeder noch mol in die Tornhall renne,
um doann mit uns die Kerb zu verbrenne.

Unn geht ihr doann hoam, unn Eier Fieß dunn weh,
do kennt Ihr soache, es war wirrer schee.
Unn weil’s so schee war – des is doch klar
Säje mir uns wirrer im nächste Jahr!

So, Ehr Gäst, jetzt guckt ehr dumm,
meun Kerwespruch, der is nun rum.
Zum letzte mol tu ich de Musik winke
Ihr speelt de Kerwemarsch – unn ich tu oaner trinke!

Lied: Kerwemarsch

  • Aus der Feder von
    Mirko Bott
  • Kerwevadder
    Daniel Luley
  • Beivädder
    Daniel Schildge, Jochen Raiß
  • Kerwewatz
    Jan Senßfelder
  • Schmuddels
    René Friedmann, Daniel Ruhland, Kai Gremm, Andreas Fink