Kerwespruch 1996

Es schallt dorch´s Ried wie Dunnerschloag,
in jeder Zeitung koann mer´s lese,
heit ess vum Johr de schenste Doag
so esses, werd´s un war´s gewese.

E Kinnerreitschul fer die Kloane,
e Schießbud´ un en Werschdscherstoand,
die Wertsleit soin, des will ich moane,
all schun außer Roand und Boand.

Es goanze Ort ess rausgebutzt,
oam Himmel scheune siwwe Sunne,
des Werrer des werd ausgenutzt,
koa Bier dut do verkumme.

So sieht des aus, es Kerwefest,
in unserem scheene Biddelborn
un fer uns - un all die Gäst´
gibt´s reichlich Sekt, Woi, Bier un Korn.

Drum möchte´ ich alle Leit begrüße,
zuerst die Dame, ess doch klar,
die net so scheene un die süße,
die Elsbeth un die Erika.

Un all die oannern schene Nome,
die Fraue mit - un ohne veel Hern,
die blonde, Schwarze, braune, rote,
die Schwoangere un die´s oan Kerb noch wern.

Ich grüß´ die Männer unner Eich,
all die junge un die alte,
die Männer mit - un ohne Beich,
die verheierte un die verknallte.

Ich grüß´ die derre un die dicke,
de Karl, de Hoannes un de Schorsch
die, die zeje Kleeß verdricke,
die Deppe un die Kerweborsch.

Jetzt glaab ich, hob ich koan vergesse,
drum reicht mer jetzt mit Woi die Flasch,
die Musik hot loang genug gesesse
un speelt jetzt mol de Kerwemarsch.

Lied: Kerwemarsch

Ehr liewe Leit, mer soin gerüst´,
fer unser scheenes Kerwefest,
seit Woche soin mer schun oam singe,
damit die Kerb aach dut gelinge.

Wie oft hon mer zusoamme gesesse,
doch beinoh hätt´ ich wos vergesse,
vor Woche fregt mich doch moi Modder:
"Host Du iwwerhaupt e Kerwemodder?

Du mußt oa suche un zwar schnell,
mach fort heit owend, off de Stell."
Ich soach: "willst Du mich fer Dumm verkaafe,
seitwoann kimmt de Knoche zum Hund gelaafe?!"

Aach des Problem, des gar koans war
hot sich gelöst, des ess doch klar,
drum geht´s jetzt los mit dene Sache,
die teils zum Kreische, teils zum lache.

+++

Junge Fraue, des ess net iwwertrewwe,
dun fer ehr Lewe gern Geld ausgewwe,
so ess e Fraa, hier aus Biddelborn,
Richtung Darmstadt, uff die Autoboahn.

Un dort glei in e Parkhaus noi,
"Ach wie schee, jetzt kaaf ich oi."
En haufe Geld wurd´ doann verprasst,
"Ob des wohl all´ ins Auto basst?"

Kein Problem, woas war se froh,
denn sie fährt jo Cabrio,
die Sache off de Rücksitz geschmesse,
noch mol geguckt, ob aach nix vergesse.

Doann Richtung Ausgoang mit Karacho,
es stand 80 off em Tacho,
doch mußt´se waade vorm Schroankedoor,
5 Autos stande noch devor.

Goanz in Gedoanke steht se do in de Schloang,
un denkt: "Woas dauert des so loang."
Vor ihr oam Auto hebt sich endlich die Schroank,
sie atmet off un segt: "Gott sei Doank."

Doann fährt se los un wie e Wunner,
kimmt plötzlich doch die Schroank errunner,
do hot´s en laude Schloach gedoh,
die Schroank, die groß war nemme do.

Sie ess geflouwe aus em Stoand
un off em Kofferraum geloand´,
es Parkhauskärtche fer die Sach
lag derweil noch im Hoandschuhfach.

Un die Moralvon der Geschicht´:
Steckst Du des Parkhausmärkche nicht
In diesen Schlitz, den kloane, schmoale,
doann mußt du e nei Schroank bezoahle!

+++

Die nächst´ Geschicht, des wär gelacht,
aach hier im Ort hot´s schwer gekracht,
so war´s, es ess noch net loang her,
do traf sich unser Feierwehr.

In trauter Rund war´n se zusoamme
Un soin e Üwung dorchgegoange.
Do ruft en Kerl vun drauß, goanz keck,
vum Parkplatz mißt e Auto weg.

Der oane segt: "Des ess moi Schissel."
Un gibt em junge Kerl soin Schlissel,
doch hatt´ der noch gar koan Lappe,
un denkt: "Noje, es werd schun klappe."

De Schlissel rum, so esses foi,
nur war de erste Goang noch droi,
die Brems doann mit em Gas verdauscht,
so ess er iwwern Platz gerauscht.

Wie er noch die Pedale sucht,
do rennt er schun mit voller Wucht
e Auto um, die Seit verdrickt,
wodorch er e nei Richtung kriegt.

Un kerzegroad, mit voller Power
Knallt er oan die Friedhofsmauer.
Drum speelt die Musik, ess doch klar:
Da kommt die Feuerwehr, tatü tata!

Lied: Da kommt die Feierwehr tatü tata

Urlaub mache des macht Laune,
doch kimmst de heit zu Doags ins Staune
wo die Urlaubsländer liee,
do mußt de die halb Welt umfliee.

Drum dachte sich e paar Sportsgenosse
es werd jetzt koarzer Hoand beschlosse,
im Winter, wenn es Wetter scheiße,
dun mer in die Karibik reise.

En scheene Urlaub han die Kerle,
bei Kaffeebraune Südseeperle,
doch wie´s so ess un 1 - 2 - 3
do war der Urlaub schun vorbei.

Sie seun aus em Fliescher rausgekroche
Die Zeitumstellung in de Knoche,
en Zimmermann war a debei
un der hatt oam nächste Doach net frei.

Er ess Hoam gefahrn, hot seun Wecker gestellt
un segt owends um 5: "Gute Nacht, schöne Welt."
Umgelegt un ins Kisse gebesse,
bis en soin Wecker aus em Schlof geresse.

Er rappelt sich off un koann kaum noch steh,
jeder Knoche dut em weh,
in die Hose neu, de Pulli geschnappt,
un noch halb verpennt zum Fahrroad gedappt.

Losgefahrn, un er wunnert sich bloß,
woas ess mojens um 6 im Ort so veel los,
seit woann schaffe so veel Biddelberner Schicht
un warum brennt in de Tornhall schun Licht?

Doann hot er´s gemerkt un hot´s geseje,
er hatt erst e Knapp Stunn im Bett geleje,
es war owends 6 Uhr un des fand er schee,
er segt: "Jetzt - leg ich mich erst nochmol he."

+++

Woas ich jetzt erzähl des ess koan Spass,
es war im Winter, es war kalt un aach nass,
do war in de Schulstroß en Kerl off Besuch,
er hatt oaner sitze, war breit wie e Buch.

Bei soim Kumpel, do wollt er woas holle,
er deet aach noch e Biersche wolle,
in de Noacht do segt er doann:
"Ich mach mich dorch de Gaade hoam."

Jedoch bei dene Leit im Gaade,
do war en Teich, en tiefe, braade,
un weil der leicht mit Eis bedeckt,
hot der des Wasser net entdeckt.

De kürzte Weg, den wollt er geh,
doann rutscht´er aus , es schmeißt en he,
er denkt: "Do gibt woas nooch, do unne."
Schwups, do war er schun verschunne.

Oam nächste Doach, do konnt mer seje,
Die Schuh hon noch im Teich geleje.
Fer´n Allegro-Verkäufer speelt die Musik jetzt off,
wie es Wasser vum Berch laaft, un net enoff.

Lied: Von den Bergen rauscht ein Wasser

Wie immer les´ ich Eich jetzt vor,
de Kerwebock vum letzte Johr,
deet do uns mol de Stoff ausgeh,
do wär de Spruch nur halb so schee.

Oam Kerwe-Soamsdoag war´s gewese,
wenn´s net so wär, det ich´s net lese,
hon sich die Kerweborsch getroffe
un alles nochmol dorchgesproche.

Sitzt sie schwarz Hos un es weiße Hemd,
ess jeder gewesche un gekämmt,
wie laafe mer im Soal doann oi,
wer trägt die Fohn, wer seift de Woi?

De Kerwevadder ess oam hätze,
er muß noch mit de Musik schwätze,
weil die, erstmols in Biddelborn,
fer dreier Geld soin eugekaaft worn.

Er schwätzt glei mit em Chef der "Bänd",
un segt: "Um 8 werd eugerennt,
do muß de Kerwemarsch erklinge,
denn de goanze Soal soll singe."

Der Musiker steht do un guckt,
als hätt er en Laab Brot verschluckt,
er fregt - un atmtet sichtlich schwer
"De Kerwemarsch, wie geht en der?"

Do stand er do, de Kerwevadder
un do ging em schee die Fladder,
koan Trobbe Blut wärm e geflosse,
hätt oaner dem ins Boa geschosse.

Die Uhr ess geje ihn gelaafe,
in oaner Stund werd eugelaafe,
doch bist du in Not gerisse worn,
frag´s "Blasorchester Büttelborn".

In Rekordzeit, weil´s pressiert,
war´n 15 Leit organisiert,
die in de Hall sich eugefunne,
doann es de Kerwemarsch erklunge.

Doch als de letzte Ton geblose,
do sin se in die Bar gestoße,
gesoffe, woas neu geht in die Kehl,
un wer hot bezoahlt? - "Hirsch, Michael".

+++

Oan Spaschelkerb war´s aach goanz doll,
beim Friehschoppe war die Tornhall voll,
do wurd gesunge un gelacht,
un so moancher Spaß gemacht.

Un wie die Traditione sin,
ging´s doann zur Spaschelkönigin,
die Ponneflicker wurd´ gesunge,
do warn die Kerweborsch verschwunne.

Als wir doann bei ihr eugedappt,
hot jeder sich e Bier geschnappt,
"Die Königin soll lewe, froh"
doch die war iwwerhaupt net do.

Die Offregung war riesegroß,
sie wurd gesucht bis off de Stroß,
debei hatt se noch in de Tornhall gesesse,
do han mer se doch glatt vergesse!

Zum beste will ich jetzt noch gewwe,
es diesjährige "Kreiskerweborschtreffe"
des war hier in Biddelborn,
un do ess bees gefeiert worn.

Vum goanze Kreis han mer do Besuch,
drum ging aach einiges zu Bruch,
oachtzehhunnert Gläserginge do iwwern Disch,
wie´s rum war, warn oachthunnert iwwerich.

3 Doach loang war do die Hölle los,
die Stimmung die war riesegroß,
besonders bei dem neie "Handkäs-Hit",
do soin die Leit glatt ausgeflippt.

De Titel der haaßt "Kerwezeit",
do singe se all mit, die Leit,
ich soach Eich jetzt, ess des net schee,
des gibt´s zu kaafe off CD.

Jetzt muß ich mol e Päusje mache,
denn es brennt un kratzt moin Rache,
gebt mer e Gloas fer moin Dorscht
un die Musik speelt es Lied vun de Kerweborsch.

Lied: Kerweborsch soin lust´che Brüder

Es gibt e Gruppierung hier im Ort,
die fahr´n jed Johr mit em Fahrroad fort,
do geht´s ab dorch Feld un Aue,
ich red vun de Gymnastikfraue.

Aach dies Johr sin se weit gefahrn,
die Streck, die war de helle Wahn,
un glei oam Ohfoang, des war nemme schee,
do spürn se schun ehr Boa net me.

Iwwer Berkach ging´s, noch weit vum Ziel,
in Gedoanke schun uff Wertschaftsstiehl,
do ruft oa, goanz vun hinne, keck:
"Ich kenn do e veel kerzer Streck."

Des war Musik in ehrne Ohrn,
drum wurd aach gar koa Wort verlorn,
un soin, weil sie so gierisch warn,
der´ oanne hinnenooch gefahrn.

Es ging vorbei oan Eich un Kiefer,
de Borrem der wurd immer tiefer,
es trete, des wurd furchtbat schwer,
un bald sah mer koa Felge mehr.

Doann ging nix me vor un nix me zurick,
die Räderwurde doann gedrickt,
nooch Berkach noi, dort eugekehrt,
vun weitem hot mer se fluche gehehrt.

Mit Wasserschleich, sin doann stunneloang,
die Schuh un die Räder gewesche worn,
doann gings endlich weiter, wunderbar,
nooch der Oabkürzung, die gar koa war.

+++

Aach die Männer 1 warn fort,
mit em Fliescher, weit vum Ort,
do, wo die Lumumbas fließe,
un die große Palme sprieße.

Un wie des doann so ess, do unne,
wern Menge Bier zu sich genumme,
doch oaner hatt´s net goanz verdrouwe,
de Größenwahn hot ihn beflouwe.

Er sieht e Palm, e riesegroß,
net weit vum Päädche, oan de Stroß,
soi Schuh, die ließ er unne lie´e,
un ess bis goanz enoff gestie´e.

Doan hing er do im Blätterdach,
singt, un macht en Höllekrach,
bei dem Gekrisch un dem Geschrei,
do kam aach schun die Polizei.

Der Ordnungshüter unne stand,
de Gummiknüppel in de Hoand,
der moant goanz ruhich un ohne Groll,
daß er jetzt reunner kumme soll.

Unsern Freund, woas wollt er mache,
vergoange war em schee, es lache,
als er doann endlich runnerkumme,
do wurd er glei oam Ohr genumme.

Der hot ihn, des ess net gelouwe,
oam Ohr dorch´s goanze Ort gezouwe.
Ihr glaabt mer net, als des geschah,
wie schnell der wirrer nüchtern war.

+++

Vum Schoppe trinke so weit fort,
kumm ich jetzt wirrer hoam ins Ort.
Es gibt e Kneip, e nachelnei,
fährst´de od die Haad, kimmst´de vorbei.

De Besitzer ess im Friejohr schun
goanz offgeregt im Ort errum:
"Baal esses soweit, baal macht se off,
do mache mer doann schee oan droff."

Die Euweihung war oam 1. Mai,
do kame en Haufe Leit vorbei,
wollte Bierscher trinke, kühl un frisch,
doch des war garnet öffentlich.

Koan Mensch konnt bleiwe of dem Fest,
denn dort warn nur geloadne Gäst´.
Drum speelt die Musik vun ehrm Kahn,
es steht ein Wirtshaus an der Lahn.

Lied: Es steht ein Wirtshaus an der Lahn

Woas noch so los war, oan Geschichte,
des will ich jetzt vun hier berichte,
ich troach die Mißgeschicke vor,
die so bassiert soin iwwer´s Johr.

E Fraa die in de Schoofgass wohnt
Un die aach gern die Umwelt schont,
die wollt mit em Fahrroad fahrn ins Ort,
doch wie se guckt, do war des fort.

Es wurd gesucht, vun vorn bis hinne,
der Heiker, der war net zu finne,
do hot se gar net loang gefackelt
un ess oans Telefon gewackelt.

Die Polizei wurd´ alarmiert,
en Diebstahl wär hier heit bassiert,
ihr Fahrroad des wär spurlos fort,
do ess bestimmt en Dieb im Ort.

Oam End do ess doann rausgekumme,
en Nochber hatt sich´s korz genumme,
er hot mol schnell wo he gemißt,
un die Oma hätt´s gewißt.

Die segt: "Och ja, jetzt fällt mer´s oi,
de Nochber war vorhin mol hoi,
er wollt woas holle orrer bringe,
ich koann mich gar net me entsinne."

So ess des halt, bei alltägliche Sache,
die din sich im Hern schnell flüchtisch mache,
genauso war des im nächste Fall,
des soll e Lehr´ soi, fer Eich all.

+++

E Fraa wollt mit ehrm Auto fort,
un des steht immer oam gleiche Ort,
im Hof bei ihr, glei rechts oam Roand,
do siegt die Gewohnheit iwwer´n Verstoand.

Sie setzt sich noi un schließt die Deer,
de Rickwärtsgoang leit hinne, quer,
so geht bei ihr des, wie im Schloof,
schun brummt se rickwärts dorch de Hof.

Normalerweis steht um die Zeit
Es Door aach offe, weit un breit,
nur heit war´s ausnahmsweise geschlosse,
un promp ess sie voll drofgeschosse.

Es Door Kaputt, ess Auto ah,
woas soll mer soache, zu der Fraa,
drum merkt Eich bei dem Dorchenonner,
es ess net oan Doag wie de oanner.

+++

Des hot sich aach der Moann gedenkt,
aus de Rotschgass, den jeder kennt,
er ess mit soim Fahrroad heimwärts gezouwe
un in de Schulstroß voll of die Fresse geflouwe.

En Moann der dort wohnt, segt zu soine Fraa:
"Host de geheert, wos des ewe war?
Do hot bestimmt oaner mit soim Kann,
de Hund vum Nochber iwwerfahrn.

Ich geh schnell gucke nooch dem Dier,
der jouwnert noch, ich hehr´s bis hier."
Doch woas er do off de Gass offgelese,
war net de Hund vum Nochber gewese.

Er hilft dem Kerl noch off die Boa,
do merkt er erst wie voll der war,
hot ihm soi Fahrroad in die Hoand gedrickt
un doann hoam ins Bett geschickt.

Es ess noch koan Moaster vum Himmel gesterzt,
awwer vum Fahrroad, des ess koan Scherz
un die Musik speelt, ich du´s hier lese,
soi letzt Wort des wär Schnaps gewese.

Lied: Schnaps, das war sein letztes Wort

Der Spruch, der geht jetzt baal zu End,
doch wie Ihr des vun friher kennt,
kimmt jetzt zum Schluß, Ihr werd´ schun misse,
de größte Bolze der gerisse.

Net weit vun hier, e Schreinerei,
die macht aus Hölzer Allerei,
hon immer Aweit, wie mer sieht
un Baustelle im goanze Ried.

Der Chef muß oft zu Kunde reise,
mit Ohgebote un mit Preise,
so kam es, daß er irgendwoann,
of em Rohbau ess geloandt.

Dort dut er mit dem Hausherr schwetze,
denn er wollt dort die Fenster setze.
Doann segt er: "Soll ich Fenster baue,
doann muß ich in de Bauploan schaue."

De Bauherr moant: "Ich fahr glei niwwer,
Sie bleiwe do, ich kumm glei wirrer."
Derweil hot er net rumgesesse,
un schun mol Fenster ausgemesse.

Off oamol macht der Kerl en Satz,
do war e Ratt, groß wie e Katz,
oan de Woand goanz still un leis,
stand er do, die Strin voll schweiß.

Bei de Deer, do lag e Schipp,
mit oam Satz warer he gehippt,
des Ding genumme un voll Zorn,
der´ Ratt gehaache, of de Knorrn.

Do war kaputt, des Rattefieh,
ohne Zweifel, die war hie,
er hot´se nochmol oam Schwoanz geresse
un doann em Fenster nausgeschmesse.

Als doann de Hausherr war gekumme,
hot der sich sonderbar benumme,
er ess dorum in jeder Eck,
hot sich gebickt, hot sich gestreckt.

De Schreuner fregt: "Woas ess´en los?"
"Ich such moi Ratt, wo ess´se bloß,
wenn die fort ess, na doann Prost,
die hot en Haufe Geld gekost´."

En Schloag dut dorch de Rohbau halle,
de Schreuner, der war umgefalle,
den Großauftrag, do kennt mer flenne,
den werd er jetzt vergesse kenne.

+++

Des warn vun dies Johr die Geschichte,
woas kennt mer noch vum Ort berichte,
de Wochemarkt, des war e Pleit´,
fer die Händler un die Leit.

Es gab veel Feste oan veel Doache,
doch sowas kenne mer verdroache,
drum lad ich Eich aach jetzte oi,
oan dem Fest unser Gäst´ zu soi.

Kummt in die Tornhall un seid froh,
die Kerweborsch soin aach all do,
un bringt de Musik noch e Flasch,
daß er erklingt, de Kerwemarsch!

Lied: Kerwemarsch

  • Aus der Feder von
    Fred Kraus
  • Kerwevadder
    Erik Becker
  • Beivädder
    Guido Krämer, Andreas Nau
  • Kerwewatz
    Michael Weigandt
  • Schmuddels
    Michael Hirsch, Markus Müller, Mario Simmel